Ang Mamamahayag

 Wala akong sinayang na sandali..... Dali dali kong tinanggal ang balabal na nakabalot sa kanyang katawan.... mabilisan kong kinabig ang kanyang balakang patungo sa aking harapan...

"aaaaaaaaaaaayyyyyaaaayaaayyy"  pakilig na wika nya.... 

Napangiti na lamang ako, alam kong nagulat sya sa biglaan kong pag-aksyon. Ni wala kasi sa hinuha nya o ninuman na magagawa ko ang mga ganoong bagay gayong kilala ako bilang isang tahimik at huwarang empleyado sa aming kagawaran.

Ang bango mo talaga Anna… saad ko. Walang sinumang lalaki ang hindi mahuhumaling sa iyo… 

Sabay kagat sa kanyang nagpupulahang mga labi kasabay ng paghagod sa kanyang likuran at pagsimsim ng bango sa kanyang buong katawan.

“Si Anna ay aking kasama sa kumpanyang pinapasukan.

Maganda si Anna, may kutis na parang artista, may mahabang buhok at bote ng sodang hubog ng katawan, kilalang mahusay na kritiko at dalubhasa sa larangan ng panitikan. Ngunit sa kabila ng lahat ng kanyang pinagpalang panlabas na kagandahan ay binabalot naman sya ng mala malignong kaugalian. Sapagkat kilaladin si Anna bilang mabagsik at mapang-abuso sa kanyang trabahong sinumpaan. Mapanlait ng kapwa  at mahilig mamahiya sa harap ng karamihan.”

Aaaaahhhhhhhhhhhh…. Ahhhhhhhhhhhhhhhhh…. halinghing ni Anna.
Ssssssssshhhhhhhhhhhh..... bulong ko sa kanya.
Wag kang masyadong maingay Anna, wag mo namang pahalata sa akin na sarap na sarap ka… haha.. pangako mabilis lang to. Ikaw din sige ka, baka mamaya may makarinig sa atin at bigla na lamang tayong batuhin ng kamatis at galunggong dito, pabirong banat ko sa kanya.

OO Zandro… OO… basta angkinin mo lang ako ha?… tugon ni Anna habang nababanaag ko ang sarap na nararamdaman nya sa pagtitig ko sa kanyang mukha at halinghing na nanggagaling mismo sa bibig nya.

OO Anna, aangkinin kita hanggang sa tuluyang tumirik ang ‘yong mga mata sa sarap na ipadarama ko sayo. Nakangising sambit ko. 

Aaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh, halinghing nya.

"Ako si Zandro, bukod sa pagiging huwarang empleyado, kilala rin ako bilang isang magaling na Pintor at Mamamahayag sa aming lugar. Minsan nading naituring na bayani ng makasagip ng batang muntikan ng malunod sa karagatan.

Sa kabila ng aking lantad na pagkatao ay nakukubli ang syang tunay kong pinagmulan.

Ako ay isang batang napagdamutan ng karangyaan, naulila sa edad na siyam.

Nakaranas ng ibat-ibang klaseng pang-aalipusta mula ng kabataan. 

Namuhay kaakibat lamang ang isang madilim na larawan ng aking nakaraan. 

Isang batang hindi man lang naranasan ang pakiramdam na magkaroon ng bagong laruan o makapagpalipad ng kahit na lumang saranggola man lamang kagaya ng ibang nilalang.

Nagpalipas ng oras sa lansangan sa halip na silid-aklatan ang syang naging tambayan."

Nagpatuloy pa ang mga maiinit na eksena sa pagitan naming dalawa ni Anna.
Labas dito, Pasok doon…
Labas dito, Pasok doon…
Labas dito, Pasok doon…
Paulit ulit na aksyon.
Pagulong gulong sa damuhang kinalulugaran.

"Aaahhhh… ahhhhh… ahhhhh.." 
Baaaakkkkkkkiiiiiittttttt Zannnnndrrrrrrrrroooooooooooooo??????? Bakiiitt?

Kasalanan nyong lahat ito. Kasalanan nyo!

Kinabukasan sa opisana, may iba’t ibang reaksyon ang mga trabahador.

Pareng Zandro, nabalitaan mo ba yung nangyari kay Ma’am Anna? Grabe no?
Ang dami daw saksak na inabot, parang may galit pa daw sa kanya yung gumawa nun sabi nung imbestigador. Walang puso. Tsk tsk

Habang ang iba naman ay tila naging masaya pa sa nangyari sa kawawang si Anna.

Buti nga sa kanya…!hmmmmp... sambit nung isa.

Sa wakas, may bago na naman akong mailalathala sa aming pahayagan.Magandang artikulo na naman to. :)

Tanging ang damuhan lamang at mga kulisap sa lugar na aking pinagdarausan ng kahayupan ang syang tunay na nakakaalam ng tunay kong katauhan.

Si Anna ay isa lamang sa mga babaeng naging biktima ko. Kung maganda ka na may di kanais nais na ugali. Malamang sa alamang, IKAW na ang ISUSUNOD ko.

Ito ay aking munting lahok para sa pakulong Bagsik ng panitik ng Damuhan.