KwEnTonG KabAbaLaghaN

Paalala: Sana ay gayahin nyo ang boses ni Gas Abelgas habang binabasa nyo ito :-)

Minsan nang sumagi sa aking isipan ang magsulat ng mga akda na tumutukoy at sumisimbolo sa mga nilalang sa kabilang dimensyon gaya na lamang ng mga maligno, duwende, kapre, or white lady at mga multo.

Alam kong marami na sa inyo ang nakaranas ng iba't ibang kababalaghan na hindi kayang ipaliwanag ninuman na ultimo siyensya ay hindi makapagbigay ng sapat at konkretong eksplanasyon para dito. Ngunit maaaring marami din sa inyo ang hindi naniniwala sa mga gantong bagay at ikinukonsidera lamang silang kathang isip o imahinasyon ng sinumang nakakaranas, nakakakita at napapagparamdaman ng mga ito, hindi ko kayo masisisi sa puntong iyon dahil alam kong natatakot lamang kayong tanggapin na bukod sa atin ay may mga iba pang nilalang tayong nakaksulubong ngunit hindi basta basta nakikita ng ating pangkaraniwang mata.

May gusto akong ibahagi sa inyo na naging karanasan ko nung ako ay trese anyos pa lamang. Kapit kapatid, hindi ito nakakatakot kaya wag kang OA sa pagkapit! joke lang yun. hehe

Eto nah, Umpisa na!

Isang "madaling" araw, ako ay inutusan ng aking Ina para bumili ng Mantika sa may tindahan ni Aling Ema, bandang alas tres y media iyon, madilim ang paligid at tanging mga kuliglig at palaka lamang ang nagbibigay ng ingay sa daanan, tandang tanda ko pa ang mga pangyayari ng mga oras na iyon. May walong bahay na namamagitan sa amin at sa bahay ni Aling Ema, pero dahil sa mapuno at malalaki ang bakuran ng mga kabahayan sa aming probinsya, medyo malayo layo na din ang walong bahay na pagitan. Nang ako ay makabili na ng mantika at inumpisahan ang paglalakad pabalik sa amin, kitang kita ng dalawang mata ko ang isang tao na naglalakad papunta sa aking dinadaanan, siya ay nasa tapat ng aming bahay ng mga puntong iyon habang ako naman ay nasa tapat na ng kapitbahay ni aling Ema, wala ni kahit na kaunting takot akong nararamdaman sa mga oras na iyon, pinagpatuloy ko lamang ang aking paglalakad hanggang sa namalayan ko na nasa tapat na pala ako ng bahay nila Lola Pet!!! Napahinto ako, nanlamig ang aking katawan na may kung anong kakaibang kabog ang aking naramdaman, at sa hindi kalayuan ay kitang kita ko ang babaeng nakaputi na papalapit sa aking kinalalagyan, hindi ko makita ang kanyang mukha dahil natatakpan iyon ng kanyang makakapal na buhok, mabilis ang kanyang pagdating. Kung ano ano na ang gumulo sa aking isipan, napagtanto ko na ang malaking bahay nga pala nila Lola Pet ay wala ng sinumang nakatira pa, dahil si Lola Pet ay matagal ng sumakabilang buhay habang ang kanyang pamilya naman ay lumipat na ng bahay na matitirhan. Kung ganun ang bahay sa aking harapan ay isa ng Haunted House. Ako ay kinilabutan, napapikit na lamang ako sa sobrang kabang nararamdaman at hindi na nakaalis sa aking kinatatayuan, napasigaw ako ng malakas ng biglang may humawak sa akin... "WAAAAAAAHHHHHHHHHHH"... Ang bababaing nakaputi, tama.. sya ang may hawak sa akin ng mga oras na iyon. nangingilid na ang aking luha... di ko na ata ito kaya, lalo na't nang magsalita na sya.

Hoy, OK ka lang? sabi nya.. parang takot na takot ka ha.

Nang aking idilat ang aking mga mata, nakita ko ang babaing nakaputi sa aking harapan. Si Millie pala iyon, isang Nurse sa aming lugar, madaling araw pala ang kanyang duty sa ospital.

Langya.. tinakot ko lang ang aking sarili.

NOTA: Inutusan akong bumili ng mantika para ipampirito ng paborito kong manok na aking babaunin para sa aming Field Trip nung araw na iyon. :-)